partnerem merytorycznym artykułu jest :
Zapłodnienie pozaustrojowe in vitro jest stosowane już ponad 40 lat, a dzięki tej metodzie coraz więcej par może cieszyć się upragnionym potomstwem. Procedurę można przeprowadzić metodą klasyczną (IVF) lub z zastosowaniem mikroiniekcji plemnika do komórki jajowej (ICSI). Na czym dokładnie polegają obie te metody in vitro i w jakich sytuacjach się je stosuje?
Co to jest ICSI i na czym polega?
ICSI, czyli wewnątrzcytoplazmatyczna iniekcja plemnika, to metoda zapłodnienia pozaustrojowego, która polega na wprowadzeniu pojedynczego plemnika do komórki jajowej. Procedura ta jest przeprowadzana przez embriologa. Jest to alternatywa dla klasycznego in vitro, czyli zapłodnienia pozaustrojowego bezpośrednio w naczyniu hodowlanym.
Zalety ICSI
ICSI ma szereg zalet, z których najważniejsze to precyzyjne wprowadzenie plemnika do komórki jajowej. Wiąże się to z wyższą skutecznością procedury, szczególnie w przypadku obniżonych parametrów nasienia.
Klasyczna metoda IVF
Klasyczne zapłodnienie pozaustrojowe polega na umieszczeniu komórek jajowych i plemników na szalce, gdzie połączenie plemnika z oocytem następuje samoistnie. Jest to metoda stosowana od lat, w wielu krajach jest procedurą stosowaną w pierwszej kolejności. Istnieją również inne metody zapłodnienia pozaustrojowego.
IMSI – na czym polega?
IMSI czyli Intracytoplasmic Morphologically Selected Sperm Injection to metoda polegająca na docytoplazmatycznej iniekcji morfologicznie i jakościowo wyselekcjonowanych plemników. Podczas IMSI plemniki są obserwowane pod dużym powiększeniem, co pozwala na identyfikację subtelnych nieprawidłowości morfologicznych. Wybrane, najlepsze plemniki są następnie wstrzykiwane do komórki jajowej. IMSI można zastosować w niektórych przypadkach niepłodności męskiej.
Techika pICSI
PICSI, czyli physiological ICSI to technika, która wykorzystuje zdolność dojrzałych plemników do wiązania się z kwasem hialuronowym. Jeśli plemnik zwiąże się z hialuronianem, pozwala to wnosić, że jego budowa i funkcja są prawidłowe. Wskazania do pICSI można określić na podstawie wyniku testu HBA wykonywanego z nasienia oraz wywiadu, mi.in wskazującego na wcześniejsze niepowodzenia procedur IVF, poronienia nawracające, ciężką asthenozoospermię.
Podsumowanie
ICSI jest skuteczną metodą zapłodnienia pozaustrojowego, szczególnie w przypadku męskiego czynnika niepłodności. Klasyczne IVF nadal jest stosowane, ale może być mniej efektywne. Warto skonsultować się z lekarzem, aby wybrać odpowiednią metodę dla siebie.
opracowanie merytoryczne
Jest absolwentką Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Aktualnie odbywa specjalizację z zakresu położnictwa i ginekologii w Klinice Endokrynologii Ginekologicznej i Ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
W 2021 r. obroniła pracę doktorską pt. „Analiza czynników wpływających na powodzenie implantacji w endometrium kobiet z niepłodnością pierwotną o nieustalonej etiologii”.
Zawodowo poświęcam się głównie diagnostyce i leczeniu niepłodności. Z każdą Parą tworzę wspólny, indywidualny plan działania, aby osiągnąć upragniony cel.
Bardzo ważne jest dla mnie, aby w gabinecie Pacjenci czuli się komfortowo oraz aby nie pozostawiać żadnych pytań bez odpowiedzi. Swoją pracę wykonuję z pasją i dużym zaangażowaniem.
Jestem absolwentką Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie studiów odbyłam liczne staże zagraniczne, m.in. w Medical University of Rochester w Stanach Zjednoczonych, Karolinska Institutet w Szwecji czy Medizinische Universitaet Wien w Austrii.
Aktualnie odbywam specjalizację z zakresu położnictwa i ginekologii w Klinice Endokrynologii Ginekologicznej i Ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Prowadzę zajęcia kliniczne ze studentami Wydziału Lekarskiego oraz School of Medicine in English Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 2021 r. obroniłam pracę doktorską pt. „Analiza czynników wpływających na powodzenie implantacji w endometrium kobiet z niepłodnością pierwotną o nieustalonej etiologii”.
Obecnie uczestniczę w badaniach klinicznych, kontynuując pracę naukową. Regularnie podnoszę swoje kwalifikacje uczestnicząc w szkoleniach i kongresach. Jestem autorką i współautorką licznych publikacji, zarówno w piśmiennictwie medycznym jak i popularnonaukowym.