partnerem merytorycznym artykułu jest :
In vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe, to jedna z najbardziej zaawansowana i najbardziej skuteczna metoda leczenia niepłodności. Jest to technika medyczna, która umożliwia parom zmagającym się z trudnościami w poczęciu dziecka spełnienie marzenia o rodzicielstwie. Proces ten jest złożony i wymaga wieloetapowego podejścia oraz dokładnych badań diagnostycznych. W poniższym artykule przedstawiamy, jak wygląda procedura in vitro – od badań wstępnych po transfer zarodka.
Etap 1: Diagnostyka i kwalifikacja do leczenia
Pierwszym krokiem w procedurze in vitro jest diagnostyka, która pozwala ocenić przyczyny niepłodności oraz możliwości skutecznego leczenia. Lekarz prowadzący zleca szereg badań zarówno dla kobiety, jak i mężczyzny.
Badania u kobiety:
Badania u mężczyzny:
Po analizie wyników badań lekarz opracowuje indywidualny plan leczenia i w przypadku występowania wskazań kwalifikuje parę do procedury in vitro.
Etap 2: Stymulacja hormonalna
Stymulacja jajników jest kluczowym etapem procedury in vitro. Jej celem jest uzyskanie większej liczby dojrzałych komórek jajowych, co zwiększa szanse na zapłodnienie.
Etap 3: Pobranie komórek jajowych i uzyskanie nasienia
Pobranie komórek jajowych (tzw. punkcja) odbywa się w znieczuleniu ogólnym, zwykle 34-36 godzin po podaniu triggeru. Procedura trwa około 15-20 minut i polega na aspiracji płynu z pęcherzyków jajnikowych pod kontrolą USG.
Równocześnie partner oddaje nasienie, które jest następnie przygotowywane w laboratorium.
Jeśli uzyskanie nasienia naturalną drogą jest niemożliwe, lekarz może wcześniej przeprowadzić biopsję jądra (TESA/PESA).
Etap 4: Zapłodnienie w laboratorium
W laboratorium embriologicznym komórki jajowe są zapładniane plemnikami. Istnieją dwa główne sposoby zapłodnienia:
Po zapłodnieniu zarodki są hodowane w warunkach laboratoryjnych przez 3-6 dni.
Etap 5: Transfer zarodka
Najlepiej rozwinięty zarodek (w niektórych przypadkach dwa zarodki) jest przenoszony do jamy macicy kobiety za pomocą cienkiego, delikatnego cewnika. Transfer jest procedurą bezbolesną i nie wymaga znieczulenia.
Niewykorzystane zarodki poddawane są procesowi kriokonserwacji (mrożenia), aby wykorzystać je w przyszłych próbach.
Etap 6: Oczekiwanie na wynik i test ciążowy
Po transferze zarodka pacjentka przyjmuje leki wspierające implantację, takie jak progesteron. Około 10-11 dni po transferze wykonywany jest test ciążowy z krwi (beta-hCG), który potwierdza, czy doszło do zagnieżdżenia zarodka w macicy.
Procedura in vitro to skomplikowany proces, który wymaga współpracy pacjentów z zespołem specjalistów. Chociaż metoda ta nie gwarantuje 100% sukcesu, jej skuteczność w ciągu ostatnich lat znacząco wzrosła dzięki postępowi w medycynie. Kluczem do sukcesu jest indywidualne podejście do pacjentów, właściwa diagnostyka i profesjonalna opieka medyczna.
Dla wielu par in vitro to nie tylko szansa na dziecko, ale także na spełnienie marzenia o pełnej rodzinie.
opracowanie merytoryczne
Ponad 30 lat jestem lekarzem ginekologiem, a od ponad 15 zajmuję się diagnostyką i leczeniem niepłodności.
Fachowość połączona z opieką – to dwa elementy, którymi rozbudzam motywację swoich pacjentów. Nasze kontakty często mają również swą mniej formalną stronę. Wyznaję zasadę, że dla powodzenia leczenia para musi mieć wsparcie w lekarzu przez cały czas jego trwania.
Ponad 30 lat jestem lekarzem ginekologiem, a od ponad 15 zajmuję się diagnostyką i leczeniem niepłodności. Ukończyłem Wydział Lekarski Collegium Medicum UJ. Przez 11 lat pracowałem w Szpitalu Specjalistycznym im. G. Narutowicza w Krakowie na Oddziale Ginekologii, Położnictwa i Patologii Ciąży, gdzie zdobyłem wszechstronne doświadczenie ginekologiczne i położnicze. Kolejne ponad 15 lat w CM Macierzyństwo – najstarszym ośrodku leczenia niepłodności w Krakowie, będąc większość czasu jego kierownikiem medycznym. Obecnie jestem kierownikiem personelu lekarskiego w KrakOVI. Współuczestniczę w rozwoju pionierskich na skalę światową technik aktywacji jajników (IVA).
Dla mnie zawsze najważniejsza jest pierwsza wizyta. To właśnie podczas niej dochodzi do najważniejszego kontaktu z pacjentami umożliwiającego rozpoznanie problemu i wzajemnie poznanie się.
Fachowość połączona z opieką – to dwa elementy, którymi rozbudzam motywację swoich pacjentów. Nasze kontakty często mają również swą mniej formalną stronę. Wyznaję zasadę, że dla powodzenia leczenia para musi mieć wsparcie w lekarzu przez cały czas jego trwania. Odkąd pamiętam wszystkie pary, którym pomogłem przesyłają mi zdjęcia swoich narodzonych dzieci. Towarzyszą temu szczere, często wzruszające słowa pod moim adresem. Sądzę, że właśnie te chwile, te zdjęcia powodują, że kocham to, co robię.
Szkolił się też m.in. w Instituto Bernabeu w Alicante, Pihlajalinna Dextra Lapsettomuusklinikka w Helsinkach, Klinice Ginekologii Akademii Medycznej w Poznaniu, Szpitalu Bielańskim im. ks. J. Popiełuszki w Warszawie oraz Mazurskiej Szkole Ultrasonografii. Członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu i Embriologii. Posiada szeroką wiedzę i praktykę zawodową z zakresu ultrasonografii. Posiada certyfikaty Sekcji Ultrasonografii Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego oraz The Fetal Medicine Foundation w Londynie. Aktywnie uczestniczy w corocznych kongresach Europejskiego Towarzystwa ESHRE (European Society of Human Reproduction and Embryology), Serono Symposia International, jak również w szkoleniach związanych z diagnostyką i leczeniem niepłodności organizowanych dla innych lekarzy.