partnerem merytorycznym artykułu jest :
Poronienie jest trudnym doświadczeniem, zarówno emocjonalnie, jak i fizycznie. Statystyki pokazują, że poronienia zdarzają się w około 10-20% wszystkich ciąż, z czego znamienita większość – ok. 80% – w pierwszym trymestrze. Po utracie ciąży wiele kobiet zastanawia się, kiedy będą mogły ponownie planować ciążę. Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna i wymaga uwzględnienia kilku aspektów.
Regeneracja fizyczna
Po poronieniu organizm potrzebuje czasu na regenerację. W sytuacji, gdy doszło do poronienia zupełnego, czyli całkowitego oczyszczenia jamy macicy bez wykonywania procedur zabiegowych, najczęściej nie ma medycznych przeciwwskazań, aby starania kontynuować już w kolejnym cyklu miesiączkowym. Jest to wystarczający czas do odbudowy błony śluzowej macicy oraz równowagi hormonalnej. Ma to także znaczenie dla ustalenia terminu następnej ciąży oraz monitorowania cyklu menstruacyjnego. Jeśli w konsekwencji poronienia niezupełnego konieczne było wykonywanie procedur zabiegowych, jak np. wyłyżeczkowanie jamy macicy, zasadne może być odczekanie 3 cykli przed kontynuowaniem starań o ciążę. Decyzję taką, na podstawie indywidualnej oceny sytuacji zdrowotnej, w tym obrazu jamy macicy, może podjąć lekarz prowadzący.
Konsultacja z lekarzem
Przed podjęciem decyzji o planowaniu ciąży po poronieniu, kluczowa jest konsultacja z lekarzem. Będzie on w stanie ocenić ogólny stan zdrowia, przeprowadzić niezbędne badania i ocenić czynniki ryzyka kolejnego poronienia. Choć nie zawsze jesteśmy w stanie jednoznacznie wskazać na przyczynę poronienia, w wielu przypadkach udaje się zidentyfikować czynniki, które mogą wpływać na przyszłe ciąże – takie jak np. anatomiczne wady macicy. Należy pamiętać, że za większość poronień wczesnych odpowiadają nieprawidłowości genetyczne zarodków. Szczególną sytuację stanowią następujące po sobie poronienia wczesne, tzw. poronienia nawracające. W takiej sytuacji lekarz może podjąć decyzję o poszerzeniu diagnostyki. Niektóre z wykonywanych wówczas badań wymagają zachowania min. 12-tygodniowego odstępu od ostatniej ciąży. W podejmowaniu decyzji o kontynuowaniu starań należy brać pod uwagę wiek kobiety – ryzyko poronień zaczyna wzrastać po 35 roku życia, z gwałtownym skokiem po 40 roku życia. Stąd wniosek, że u pań w wyższym wieku prokreacyjnym nie należy niepotrzebnie wydłużać czasu do potencjalnego zajścia w ciążę.
Rekomendacje dotyczące zdrowego stylu życia
Gdy decyzja o ponownym planowaniu ciąży jest podjęta, warto skupić się na zdrowym stylu życia, który zwiększy szanse na udaną ciążę. Należy zwrócić uwagę nie tylko na kwestie oczywiste, jak unikanie używek (szczególnie tytoniu, e-papierosów i alkoholu) i suplementację zgodną z aktualnymi rekomendacjami, ale także na zbilansowaną dietę (najlepiej o profilu środziemnomorskim) i regularną aktywność fizyczną, prowadzące do utrzymania prawidłowej masy ciała. Te zalecenia są niezwykle istotne u obojga partnerów, zwłaszcza w obliczu ostatnich badań podkreślających rolę czynnika męskiego w patogenezie poronień wczesnych.
Aspekty emocjonalne
Oprócz zdrowia fizycznego, aspekt emocjonalny odgrywa istotną rolę w decyzji o planowaniu kolejnej ciąży. Poronienie to trudne wydarzenie, które może prowadzić do uczuć żalu, smutku, lęku, a nawet depresji. Kobiety i ich partnerzy potrzebują czasu, aby przepracować swoje emocje i zrealizować żałobę po utracie ciąży. Nie ma jednego „właściwego” momentu na ponowne zajście w ciążę – to jest bardzo osobista decyzja, na którą wpływają emocje oraz wsparcie społeczne. Niektóre pary czują, że płodność i rozpoczęcie nowej ciąży może pomóc w procesie leczenia, podczas gdy inne mogą potrzebować więcej czasu, aby dojść do siebie. W trudnym momencie warto rozważyć skorzystanie ze wsparcia psychologa.
Decyzja o ponownym planowaniu ciąży po poronieniu jest procesem złożonym, który wymaga uwzględnienia zarówno aspektów fizycznych, jak i emocjonalnych. Ważne jest, aby dać sobie czas oraz omówić plan postępowania z lekarzem prowadzącym. Zrozumienie, że każda kobieta jest inna i ma swoje indywidualne potrzeby, pomoże w podjęciu świadomej decyzji. Wsparcie ze strony partnera, rodziny oraz specjalistów z zakresu zdrowia psychicznego może okazać się nieocenione w tym trudnym czasie.
opracowanie merytoryczne
Jest absolwentką Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Aktualnie odbywa specjalizację z zakresu położnictwa i ginekologii w Klinice Endokrynologii Ginekologicznej i Ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
W 2021 r. obroniła pracę doktorską pt. „Analiza czynników wpływających na powodzenie implantacji w endometrium kobiet z niepłodnością pierwotną o nieustalonej etiologii”.
Zawodowo poświęcam się głównie diagnostyce i leczeniu niepłodności. Z każdą Parą tworzę wspólny, indywidualny plan działania, aby osiągnąć upragniony cel.
Bardzo ważne jest dla mnie, aby w gabinecie Pacjenci czuli się komfortowo oraz aby nie pozostawiać żadnych pytań bez odpowiedzi. Swoją pracę wykonuję z pasją i dużym zaangażowaniem.
Jestem absolwentką Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie studiów odbyłam liczne staże zagraniczne, m.in. w Medical University of Rochester w Stanach Zjednoczonych, Karolinska Institutet w Szwecji czy Medizinische Universitaet Wien w Austrii.
Aktualnie odbywam specjalizację z zakresu położnictwa i ginekologii w Klinice Endokrynologii Ginekologicznej i Ginekologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Prowadzę zajęcia kliniczne ze studentami Wydziału Lekarskiego oraz School of Medicine in English Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 2021 r. obroniłam pracę doktorską pt. „Analiza czynników wpływających na powodzenie implantacji w endometrium kobiet z niepłodnością pierwotną o nieustalonej etiologii”.
Obecnie uczestniczę w badaniach klinicznych, kontynuując pracę naukową. Regularnie podnoszę swoje kwalifikacje uczestnicząc w szkoleniach i kongresach. Jestem autorką i współautorką licznych publikacji, zarówno w piśmiennictwie medycznym jak i popularnonaukowym.